De witborst doktersvis, houdbaar of niet?
Foto Hans Nooijen
(Acanthurus leucosternon)
Helaas worden er nogal eens uitspraken gedaan of beweringen gepubliceerd die niet juist zijn. Ik wil zeker niet beweren dat ik de wijsheid in pacht heb, maar ik wil wel graag proberen een antwoord te geven. Zo schreef Tanne Hoff in Het Zeeaquarium van juli/augustus 1998 dat de Witborst doktersvis niet houdbaar zou zijn. Ik durf met stelligheid te beweren dat dit onzin is.
Deze vraag werd mij gesteld door een NBAT-lid die ook ‘’Het Zeeaquarium’‘ leest n.a.v. het artikeltje geplaatst in ‘’Het Zeeaquarium’‘ aflevering 7/8, juli/augustus 1998, geschreven door Tanne Hoff. Ik wil hier toch even op reageren want ik ben het niet eens met Hoff’s conclusie en uitspraak. Tanne Hoff beweert in zijn artikel dat de Witborst doktersvissen agressief zijn, ware ‘’killers kunnen worden, dat deze vissen onhoudbaar zijn en dat we onverantwoord handelen wanneer we deze vissen kopen en verzorgen. Volgens zijn schrijven kent Hoff slechts één exemplaar dat in blakende gezondheid leeft. Ik vraag me dan ook af wat voor onderzoek deze jonge auteur ( die net begonnen is met het houden van een zeeaquarium) heeft gedaan om tot deze conclusie te komen die m.i. onjuist is.
Lees verder via de volgende link; https://nbat.nl/artikelen/vissen/de-witborstdoktersvis-houdbaar-niet
Naschrift door Frank de Graaf Conservator Artis aquarium Amsterdam en auteur van twee uitstekende aquariumboeken.
Jacques van Ommen heeft groot gelijk wanneer hij de witborst doktersvis Acanthurus leucosternon een goed houdbare vis noemt, mits voldaan is aan bepaalde voorwaarden waaronder deze soort in gevangenschap dient te leven. Om deze uitspraak te ondersteunen refereer ik aan datgene wat ik in 1976 in mijn ‘Encyclopedie van tropische zeeaquariumvissen’ heb geschreven: “Aquariumgegevens: de witborst doktersvis is dikwijls moeilijk te wennen aan aquariumcondities. Vooral de overschakeling op het voedsel dat doorgaans gegeven wordt, veroorzaakt de meeste moeilijkheden. Acclimatisatie geschiedt nog het snelst wanneer men de vis direct zoveel mogelijk plantaardig voedsel te eten geeft, waaronder algenmeel en tevens kleine, levende kreeftachtigen, vooral aasgarnaaltjes (Mysis). Is het dier eenmaal gewend, dan is het niet meer moeilijk houdbaar en neemt dan ook met graagte allerlei dierlijk voedsel aan. Hij moet echter niet met snelle eters samengehouden worden, evenmin als met soortgenoten. Tegen deze is de soort in de beperkte ruimte van het huiskameraquarium bijzonder agressief. Zij moeten een grote afstand t.o.v. elkaar kunnen handhaven, willen ze niet voortdurend vechten. Is ook agressief tegen andere soorten doktersvissen, vooral tegen Acanthurus japonicus, A. nigricans en A. achilles, alle nauw verwante soorten. Eist verder een ruim aquarium, daar het een snelle zwemmer is, en veel schuilruimten. Kan in huiskameraquaria erg schrikachtig blijven. Het plotseling aan- of uitschakelen van de verlichting kan speciaal voor deze nerveuze dieren fataal zijn.
Het is duidelijk dat hetgeen meer dan 20 jaar geleden werd opgeschreven nog steeds zijn volledige geldigheid heeft behouden en overeenkomt met de resultaten van Jacques van Ommen. In het Artis-aquarium werden in de periode van 1955 tot 1987 verschillende exemplaren van de witborst doktersvis met succes gehouden onder de boven geciteerde omstandigheden en daarmee werden leeftijden bereikt van maximaal 11 jaar. Dergelijke leeftijden zijn mij ook bekend van andere Europese openbare aquaria. Ook vermeldt bv. Chlupaty (1980) een langere leeftijd in gevangenschap dan 11 jaar. Overigens geldt hetgeen hierboven werd gesteld in gelijke mate voor de soorten A. nigricans en A. japonicus. Voor alle doktersvissen geldt dat hun voedsel voor een groot gedeelte moet bestaan uit plantaardig materiaal (algen, algenmeelbrokjes, sla, broccoli en dergelijke).
Literatuur
Chlupaty, P., 1980. Meine Erfahrungen
mit Korallenfischen im Aquarium.
Landbuchverlag Hannover
Graaf, F. de, 1976.
Encyclopedie van tropische zeeaquariumvissen.
A.J.G. Strengholt’s Boeken, Naarden